پیـــام های آسمــانی
جزء بیست وهشتم
(برگرفته از تفسیر نور)
1. إِنَّ الَّذِينَ يُحادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُوْلَئكَ فِى الْأَذَلِّينَ
كسانى كه با خدا و پيامبرش مخالفت مى ورزند، در زمره ذليل شدگانند.
سرانجام مخالفت با دستورات خدا و پیامبر، خواری و ذلت
در دنیا و آخرت است.
«الَّذِينَ يحُادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»
(مجادله، 20)
1. إِنَّ الَّذِينَ يُحادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُوْلَئكَ فِى الْأَذَلِّينَ
كسانى كه با خدا و پيامبرش مخالفت مى ورزند، در زمره ذليل شدگانند.
سرانجام مخالفت با دستورات خدا و پیامبر، خواری و ذلت
در دنیا و آخرت است.
«الَّذِينَ يحُادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»
(مجادله، 20)
2. سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِى السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِى الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيم
خداوند را تسبيح گويند هر چه در آسمانها و هر چه در
زمين است. و اوست پيروزمند و حكيم.
اگر بعضی انسانها اهل تسبیح نیستند، در عوض، تمام
هستی تسبیحگوی خدا هستند.
«سَبَّحَ لِلَّهِ»
(حشر، 1)
3.لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِى صُدُورِهِم مِّنَ اللَّهِ ذَالِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُون
وحشت شما در دل آنها بيشتر از بيم خداست.
زيرا مردمى هستند كه به فهم در نمى يابند.
ترس از مردم، به جای ترس از خدا، نشانه روشن نفاق است.
«لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِى صُدُورِهِم مِّنَ اللَّهِ»
(حشر، 13)
4.عَسَى اللَّهُ أَن يَجعَلَ بَيْنَكُم وَ بَينَ الَّذِينَ عَادَيْتُم مِّنْهُم مَّوَدَّةً
وَ اللَّهُ قَدِيرٌ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
شايد خدا ميان شما و كسانى كه با آنها دشمنى مى ورزيد دوستى پديد آورد.
خدا قادر است و خدا آمرزنده و مهربان است.
بخشش خداوند برخاسته از رحمت اوست.
«وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»
(ممتحنه، 7)
5. إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فىِ سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنْيَانٌ مَّرْصُوصٌ
خدا دوست دارد كسانى را كه در راه او در صفى، همانند ديوارى
كه اجزايش را با سُرب به هم پيوند داده باشند، مى جنگند.
جلب رضایت و محبت خداوند، بالاترین تشویق برای
مؤمنان است، حتی برتر از بهشت و امثال آن.
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ...»
(صف، 4)
6. وَ أُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِين
و نعمتى ديگر كه دوستش داريد: نُصرتى است از جانب خداوند
و فتحى نزديك، و مؤمنان را بشارت ده.
تمام پاداشها در آخرت نیست، بخشی از آنها در دنیاست.
«وَ أُخْرَى تُحِبُّونهَا..»
(صف، 13)
7. وَ لَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ
و آنان به سبب اعمالى كه پيش از اين مرتكب شده اند، هرگز تمناى
مرگ نخواهند كرد. و خدا به ستمكاران داناست.
ریشه فرار از مرگ، اعمال خود انسانهاست.
«وَ لَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ»
(جمعه، 7)
8. فَامِنُواْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِى أَنزَلْنَا وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِير
پس به خدا و پيامبرش و اين نور كه نازل كرده ايم ايمان بياوريد.
و خدا به كارهايى كه مى كنيد آگاه است.
ایمان باید به همراه عمل باشد.
«امِنُواْ...تعملون»
( تغابن، 8)
9. اللَّهُ لَا إِلَاهَ إِلَّا هُوَ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُون
خداى يكتاست كه هيچ خدايى جز او نيست.
مؤمنان البته بر خداى يكتا توكل كنند.
در همه امور باید به خداوند توکل نمود.
«فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُون»
(تغابن، 13)
10. إِن تُقْرِضُواْ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ
اگر به خدا قرض الحسنه دهيد برايتان دو برابرش خواهد كرد.
و شما را مى آمرزد كه او شكرپذيرنده و بردبار است.
وام دادن و حل مشکلات مردم، سبب گذشت خداوند ازگناهان است.
«تُقْرِضُواْ اللَّهَ... يَغْفِرْ لَكُمْ»
(تغابن، 17)